Didier deelt zijn ervaring met kristallen schedels:
Ik wilde eerst eigenlijk helemaal niks van kristallen schedels weten. Met mineralen werken, dat vond ik geen probleem. Van de kristallen schedels bleef ik weg.
Toch bleef mijn omgeving mij er op wijzen, dat kristallen schedels echt iets voor mij zou zijn. Ik werd op mineralenbeurzen naar kramen geleid, waar schedels stonden uitgestald, maar ik keek gewoon de andere kant op en deed alsof ze niet bestonden. Het was waarschijnlijk nog niet de juiste tijd, ik was er nog niet klaar voor, maar er was wel iets in mij getriggerd.
De schedels lieten mij niet los. Het was duidelijk de bedoeling dat het willen werken echt uit mezelf moest komen, niet omdat iemand vond dat ik dat moest gaan doen. En inderdaad zo gebeurde het. Op een dag struinde ik uit eigen beweging internet af op zoek naar de schedel die ‘riep’: een vriendelijke, zachtaardige, maar toch stevige begeleider op mijn beginnende pad van persoonlijke ontwikkeling.
Hij maakte zich aan mij kenbaar als Salomo, de schedel van rookkwarts. Hij verscheen vaak in mijn dromen en meditaties. Ik heb jaren intensief van Salomo geleerd. Zo intensief, dat ik de rookkwarts schedel bijna helemaal leeg trok. Was hij in het begin nog levendig van kleur en uitstraling, aan het eind van zijn periode bij mij, zag hij er flets en afgeleefd uit. Hij had geweldig werk geleverd. Na een goede week opladen in de aarde, zag hij er weer als nieuw uit en kon hij verhuizen naar een nieuwe hoeder.
Ondertussen was er al een andere schedel, met een nieuwe begeleider, zich komen aandienen. Over deze schedel/begeleider gaat mijn eigenlijke verhaal. Johannes is geen kinderachtige. Hij is heel aanwezig, keihard, rechtvaardig en heel zorgzaam. Een intensere versie van het personage Gibbs uit de serie NCIS.
Zo’n tien jaar geleden ergens, eind juli zo’n beetje. Ik had juist de Munay ki inwijding mogen ontvangen. Daar blijft het niet bij. Ik val in slaap in mijn eigen bed, met Johannes op het nachtkastje en word wakker in een ziekenhuisbed. In de tussenliggende tijd, ben ik ingewijd door een Maya hogepriester, met het voorkomen van Pacal Votan en ben ik ‘boven’ geweest. Als ik goed en wel wakker ben, zie ik in de kamer schuin tegenover, Johannes de hematietschedel op de vensterbank staan, levensgroot. Zijn aanwezigheid heeft het proces in gang gezet. Zijn aanwezigheid heeft een doorbraak geforceerd zodat ik verder kan groeien als persoon. Een doorbraak die ik zelf niet had kunnen voor elkaar krijgen. Hij heeft mij er hard doorheen geduwd, maar is wel energetisch aanwezig om mij gerust te stellen, de vinger aan de pols te houden, over mij te waken en ook mij te laten weten, wat er is gebeurd.
Je mag gerust weten, dat ik in eerste instantie boos ben geweest, een tijd lang. Tot het mij begon te dagen waarom het gebeurde en waarom het nodig was. Nu ben ik hem heel dankbaar, voor wat hij heeft gedaan.
